13 grudnia 1970 roku, na 2 tygodnie przed świętami Bożego Narodzenia władze PRL ogłosiły podwyżkę cen żywności.
14 grudnia w poczuciu krzywdy i rozgoryczenia, pracownicy Stoczni Gdańskiej rozpoczęli strajk, nikt z władz nie podjął z nimi rozmów, więc jako kilkutysięczny pochód poszli protestować pod Komitet Wojewódzki PZPR, doszło do pierwszych starć z milicją.
15 grudnia do strajku dołączyli robotnicy z kolejnych zakładów pracy w Trójmieście, zgromadzone tłumy podpaliły siedzibę Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Gdańsku, w wyniku ostrzału wojska są pierwsi zabici.
17 grudnia rano wojsko otworzyło ogień do robotników, którzy wysiedli na przystanku kolei miejskiej Gdynia Stocznia i szli do pracy (18 ofiar śmiertelnych)
Również w Szczecinie wojsko użyło broni przeciwko stoczniowcom i przypadkowym osobom (16 ofiar śmiertelnych)
O zajściach na Wybrzeżu w prasie centralnej, napisano: „elementy awanturnicze i chuligańskie […] podpaliły kilka budynków publicznych i obrabowały kilkanaście sklepów”
W wyniku protestów robotniczych Władysław Gomułka zrezygnował z funkcji I sekretarza i członka Biura Politycznego KC, jego miejsce zajął Edward Gierek.
Straty wg oficjalnych danych:
45 ofiar śmiertelnych (chowanych nocą przy udziale 5 osób z rodziny)
1165 rannych i skatowanych przez MO
Około 3 tys. zatrzymanych
Władze do walki z protestującymi robotnikami wykorzystały:
27 tys. żołnierzy
9 tys. milicjantów
550 czołgów
750 transporterów opancerzonych
108 samolotów i śmigłowców
150 tys. szt. środków chemicznych (gazy łzawiące)
46 tys. pocisków różnego typu i kalibru
Zapraszamy do obejrzenia wystawy w holu biblioteki do 30.11.2020 r.
Elżbieta Woźniczka
Robert Wiśniewski