W 2014 roku Wiesław Lipka przekazał do zbiorów Muzeum Przyrody i Techniki w Starachowicach, 137 negatywów autorstwa Stanisława Lipki, który w latach 50. ubiegłego wieku mieszkał w Starachowicach. W ramach działalności w miejscowym kole fotograficznym, dokumentował On spektakle, które aktorzy amatorzy, w większości pracownicy Fabryki Samochodów Ciężarowych Star, wystawiali na scenie domu kultury.
Zgodnie z życzeniem darczyńcy, aby przywrócić fotografie do przestrzeni publicznej, muzealnicy wywołali negatywy, dotarli do osób, które występowały na starachowickiej scenie, zdobyli rekwizyty z niektórych przedstawień, odszukali recenzje z występów w ówczesnej gazecie. Na kanwie przekazanych negatywów oraz zebranych materiałów, w 2015 roku powstała wystawa „Zapomniane negatywy”. Ekspozycja dokumentuje i przypomina działalność Amatorskiego Zespołu Teatralnego działającego przy Zakładowy Domu Kultury w Starachowicach. Teatru, w którym aktorzy amatorzy, swoje zadania wykonywali profesjonalnie, perfekcyjnie, a co najważniejsze z  wielką pasją, co w pełni oddają archiwalne kadry.

Stanisław Lipka urodził się w 1913 roku w Olszowicy. Fotografią zainteresował się już w latach trzydziestych XX w.
Po wojennej zawierusze znalazł się wraz z rodziną w Starachowicach, gdzie wstąpił do koła fotograficznego Zakładowy Domu Kultury. W 1955 roku zadebiutował na VI Ogólnopolskiej Wystawie Amatorskiej Fotografii Artystycznej w Warszawie. W 1957 roku przeniósł się do Kielc, gdzie pracował w Kieleckim Przedsiębiorstwie Robót Mostowych jako majster robót betonowych. W tym samym roku został członkiem Świętokrzyskiego Towarzystwa Fotograficznego. W latach 1957-1971 pełnił rozmaite funkcje w Zarządzie ŚTF, był m.in. skarbnikiem, prowadził sprawy formalne i ewidencję prac wysyłanych na wystawy krajowe i zagraniczne przez członków ŚTF (tzw. Tekę Dyspozycyjną). Pełnił także funkcję komisarza I Ogólnopolskiej Wystawy Krajobrazu Polskiego (1968 r.) i II Biennale Krajobrazu Polskiego (1971 r.) odbywających się Kielcach. Był jednym z najlepszych fotografów Kieleckiej Szkoły Krajobrazu, nagradzanym na wystawach w kraju i zagranicą. Ukoronowaniem zasług było otrzymanie tytułu i odznaki Artiste FIAP, przyznawanej przez Fédération Internationale de l’Art Photographique – Międzynarodową Federację Sztuki Fotograficznej z siedzibą w Paryżu.
Po przejściu na emeryturę, poświęcił się kolejnej pasji jaką była rzeźba w metalu. Zmarł w Kielcach w 1993 roku.

Wioletta Sobieraj